Lang leve de betrokken familie

Het is donderdagochtend en een nieuwe dame met parkinson komt bij ons op de somatiekafdeling van het verpleeghuis wonen. Zoals gebruikelijk wordt ook deze nieuwe opname vergezeld met een indrukwekkende hoeveelheid papierwerk. Voor mij ligt onder andere een huisartsdossier van 350 pagina’s, aangevuld met medicatielijsten van de apotheek en een kleine roman aan poli- en ontslagbrieven uit het ziekenhuis. Tel daarbij op dat in elk document een nét wat andere medicatielijst en toedieningstijden staan en mijn verwarring is compleet.

Ik besluit dan maar om eerst even bij mevrouw zelf langs te lopen. We spreken over een hoop dingen en ik kaart ook mijn vragen over de medicijnen aan. Gelukkig is daar al snel de betrokken echtgenoot! Hij reikt mij de beste medicatielijst aan die ik in mijn bescheiden carrière heb gezien. Op een groot stuk karton – het lijkt op de bodem van een verhuisdoos – staat een uitgebreide handgeschreven lijst van alle medicijnen die mevrouw gebruikt, inclusief de tijd van inname en indicatie. De lijst is geschreven in allerlei kleuren en bovendien worden de medicijnen met pijlen ook nog gekoppeld aan de specialist die ze heeft voorgeschreven. Inclusief contactgegevens en eerstvolgende afspraak. De toedieningstijden op deze lijst zijn weer net anders dan wat ik hiervoor had gelezen, maar zodra zowel mevrouw als partner mij verzekeren dat dit thuis goed werkte, kan ik haast niet anders dan het zo voorschrijven.

Met een grote glimlach en deze ludieke medicatielijst onder mijn arm loop ik de kamer weer uit. De praktijk leert dat zodra de term ‘zeer betrokken familie’ in een dossier belandt, dit vaker wordt gezien als waarschuwing dan als zegen; de familie zal wel ‘lastig’ zijn. Mijn ervaring is echter dat een dergelijke familie vaak vooral een bezorgde familie is die wanhopig op zoek is om gehoord te worden. Laten we proberen om de betrokkenheid van families niet te zien als een last, maar als een kans om samen goede zorg te bieden. In deze situatie maakte het mijn dag ook nog een stukje makkelijker en kleurrijker. Hoe dan ook denk ik op dit moment alleen maar: lang leve de betrokken familie!