De wereld op zijn kop

Na een telefoontje van de receptie loop ik naar de ontvangstruimte in het medisch centrum waar ik werk als psychiater. Iemand had specifiek om mij gevraagd. De naam zei mij in eerste instantie niets, maar goed. Ik naar de receptie. Ik ben koud binnen of deze patiënt stormt op mij af en begint mij te slaan en te schoppen. Uiteraard probeer ik hem af te houden, maar het houdt niet op. Collega’s zien het gebeuren, bellen voor hulp maar de patiënt blijft mij behoorlijk pijnlijk raken. Ik strek enkele keren mijn been om af te weren, waarbij ik de patiënt ook raak. Op dat moment komen mijn collega’s te hulp.

De patiënt wordt gekalmeerd en ik sta strak van de adrenaline. Dit heb ik nog nooit meegemaakt. Wat een agressie. Enfin, ik bel naar de politie om aangifte te doen van (minimaal poging tot) mishandeling. Ik vertel mijn verhaal, nog steeds onder invloed van de adrenaline: ‘...gelukkig kon ik de patiënt van mij af trappen, anders had ik dit telefoongesprek vanuit het ziekenhuis moeten voeren...’. ‘O’, zegt de agent.