Boeken en films & zo

Bij de Amerikaanse National Academies of Sciences, Engineering and Medicine verscheen een zeer gedegen en uitgebreide review van de beschikbare wetenschappelijke kennis over long covid. Het gaat dan over de diagnostiek, de risicofactoren en symptomatologie, en ook over met long covid vergelijkbare aandoeningen, ziektebeloop en prognose, en behandeling.

Voormalig obesitaspatiënt en psycholoog Wouter Cornet, die eerder over succesfactoren voor afvallen schreef, richt zich in De dikke mensen show op de wijdverbreide, algemeen geaccepteerde discriminatie van mensen met overgewicht. Cornet zet uiteen hoe fatshaming gemeengoed heeft kunnen worden, omdat mensen met overgewicht sinds mensenheugenis worden ontmenselijkt in grappen, maar ook in theater en film. En bij die stigmatisering hebben artsen een grote rol, aldus Cornet.

De Italiaanse film Nata per te (geboren voor jou) vertelt het verhaal van Alba, een pasgeboren meisje met het syndroom van Down dat in een Napels ziekenhuis is achtergelaten, en Luca Trapanese, een alleenstaande, homoseksuele en katholieke man, die vecht om de pleegzorg en adoptie van Alba.

Praten over suïcide is moeilijk, zeker met jongeren. Daarom bundelde Jan Meerdinkveldboom, gepensioneerd jeugdpsychiater, zijn advies over het bespreken van suïcidaliteit met jongeren in Praat erover. In slechts 94 pagina’s is het Meerdinkveldboom gelukt om alle relevante thema’s te bespreken.

Sofia is de sterspeler van haar ‘inclusieve’ volleybalteam in het Braziliaanse Sao Paulo. Ze is zo talentvol dat ze in aanmerking komt voor een beurs om een seizoen in Chili te gaan spelen. Maar dan blijkt ze ongewenst zwanger. Dat brengt haar beurs en dus haar sportieve carrière in gevaar. Abortus in Brazilië is namelijk illegaal.

Nu en zeker op termijn krijgt de zorg te maken met een structureel personeelstekort. Een van de antwoorden daarop is van de nood een deugd maken en combifuncties in het leven roepen. In zo’n combifunctie bekleedt een medewerker twee verschillende functies in twee teams, afdelingen of zelfs organisaties.

Brigitte Solheim was als cardioloog een beroemd­heid in haar vak. De eerste vrouwelijke hartchirurg in Noorwegen en langjarig werkzaam in New York, waar ze een speciale techniek ontwikkelde voor de vervanging van een mitralisklep. Vol trots: ‘Mijn kleine handen gingen als vlinders door alle borstkassen.’ Nu, bij aanvang van de roman Momenten voor de eeuwigheid van Kjersti Anfinnsen, is Solheim hoogbejaard, en wonend in Parijs. Haar bestaan is ‘ontvolkt’ geraakt en ze blikt in korte, scherpe vignetten terug op dat leven.

Het citaat van Gabriel García Márquez waarmee de documentaire Joan Baez: I am a noise opent en waarin hij zegt dat iedereen een publiek, privé en geheim leven heeft, geeft de opzet van deze film meteen prijs. Dat publieke en privébestaan is bekend: de legendarische Amerikaanse folkzangeres en activiste Joan Baez (1941) was een icoon van de protestbeweging in de jaren zestig. Activist, pacifist, ze had een relatie met Bob Dylan, was betrokken bij de burgerrechtenbeweging en protesteerde tegen de Vietnamoorlog.

Bijt, het speelfilmdebuut van Guido Coppis, is het soort film waar menigeen niks mee heeft: dun verhaal, weinig dialoog, traag. En toch, Coppis is onmiskenbaar een begaafd stilist: zijn hele film baadt in een bruinoranje koperkleur, een soort negatief van Nederland. De acteurs, onder wie Reinout Scholten van Aschat, Frieda Barnhard en Johan Leysen (in zijn laatste rol), zijn bovendien zonder uitzondering goed en het gegeven is intrigerend.

Met Fractie van een seconde willen Michael Ghysels en Stef Vanlee uit Antwerpen hun publiek bewuster maken van de risico’s van het alledaagse verkeer. Michael Ghysels weet daar alles van: in 2017 overleefde hij een zwaar verkeersongeval. Ondanks zijn verlamming acteert hij nu samen met verpleegkundige Stef Vanlee in deze theatervoorstelling. Beiden bundelden daarin hun ervaringen.