Huisarts had actie moeten ondernemen na afgewezen verwijzing

Het tuchtcollege staat niet in contact met de realiteit van de huisartsenpraktijk !

Het zou goed zijn als de GGz behandelaars verplicht gesteld worden om de patiënt zelf te leiden naar een passende behandelaar, middels onderlinge afstemming, en in de tussentijd ter overbrugging zorg te bieden..
Bij somatiek verwijst de eigen speci...alist toch ook zelf door naar de juiste superspecialist? Meer lezen Minder lezen

Deze uitspraak doet geen recht aan onze dagelijkse praktijk. niet alleen GGZ verwijzingen , maar ook veel andere verwijzingen worden niet of niet tijdig opgepakt. Onmogelijk om dat allemaal bij te houden. Erg ontmoedigend te horen dat in de ogen van ...het tuchtcollege de huisarts een uitbrander verdient. Dit is er weer één in een rij uitspraken waarbij huisartsen denken: dit overkomt mij wekelijks, zo niet dagelijks en ik ben niet bij machte om te voorkomen dat ik de volgende ben die bij het tuchtcollege op het matje geroepen wordt. Daar leer je dus niets van. Meer lezen Minder lezen

Een onderdeel van mijn werk is huisartsen helpen patiënten op de juiste plek te krijgen. (Tijd die niet naar directe patiëntenzorg gaat) De ggz is zo versnipperd en complexe zorg weinig beschikbaar dat ik het soms ook niet meer weet. Hoe moet een hui...sarts het dan wel allemaal regelen?? Als ik in zorgdomein kijk zie ik dingen als ‘yin yoga voor vrouwen met angst’ exclusie o.a persoonlijkheidsproblematiek en psychofarmaca gebruik. Ze hadden net zo goed ‘psychiatrische stoornis’ kunnen schrijven…
Deze versnippering en verschraling was doelbewust beleid: het budget mag niet stijgen maat iedereen kan een nieuwe instelling openen. Als iemand de deuren opent moet de rest dus een beetje inleveren. Vroeger deden we als grote instelling ‘alles’ maar dat is al lang niet meer haalbaar zo. Wij maken het zo ook onoverzichtelijker. Daar kun je een individuele huisarts niet verantwoord voor stellen. Meer lezen Minder lezen

[Reactie gewijzigd door Rakhorst, Lien op 12-12-2023 10:55]

Natuurlijk had de huisarts in kwestie toen zijn verwijzing werd afgewezen zijn best voor de patient moeten doen. Tegelijkertijd roept deze casus op tot een verandering. Namelijk dat een verwijzing niet voor niets verwijzing heet. Als de tweede lijn d...it meent te moeten afwijzen zou deze contact moeten opnemen met de verwijzer om dit toe te lichten. Beide zorgverleners kunnen hier van leren en soms blijkt een persoonlijk contact tussen zorgverleners veel op te leveren.
Het kan niet zo zijn dat de tweede lijn in toenemende mate zonder enig verantwoordelijkheid hierin te dragen zaken overboord gooit . Op deze manier wordt het huisartsenvak, wat toch zo mooi kan zijn steeds minder aantrekkelijk en dat terwijl er juist nu om onze kwaliteit te bewaken behoefte is aan een sterke eerste lijn. Meer lezen Minder lezen

Er blijven van dit soort uitspraken komen. Als het mis gaat moet iemand het boetekleed aantrekken en dat is dan maar de huisarts. Het tuchtcollege gaat ook nu weer mee in het leed wat de betreffende patient is overkomen. En als je zoekt vindt je alt...ijd wel iets. We hadden altijd eerder kunnen bellen, eerder kunnen verwijzen, beter kunnen onderzoeken, zoals nu eerder kunnen nagaan waarom de specialist iets afwijst. Volstrekt onduidelijk of dit het verschrikkelijke gebeuren zou hebben voorkomen. Natuurlijk had de betreffende huisarts meer energie kunnen stoppen in het achter de afwijzing aanbellen, maar zoals we allemaal weten zijn er de hele dag keuzes aan het maken waar onze aandacht en tijd aan te besteden. Achteraf weten we precies hoe we die keuzes hadden moeten maken maar wat heb je daar aan. Als je gestraft wordt dan zal dat het maken van die keuzes op geen enkele manier verbeteren. Het zal waarschijnlijk eerder verkrampter en dus slechter van worden. Ik merk bij mezelf al jaren dat ik bij mijn dagelijkse werkzaamheden het voorkomen van klachten meeneem in mijn overwegingen over beleid/behandeling. Ik ben benieuwd hoe andere collega's dit ervaren en of het volgens jullie tot betere of slechtere zorg leidt en of wat de invloed is op je werkplezier/ gevoel van overbelasting. Meer lezen Minder lezen

Veel GGZ-zorgaanbieders hebben patiënten eerst op de wachtlijst, om ze vervolgens om wisselende redenen alsnog te weigeren. Dat kan elk moment na de verwijzing, in een landschap met waanzinnig lange wachtlijsten: Na 2 maanden, na 3 maanden, na 3 maan...den en een dag, zeg het maar. En in de tussentijd, op welke wachtlijst mensen ook staan met het risico er weer af te worden gegooid, nemen problemen toe. Dat klopt.

Ik heb hier veel gedachten bij. Niet over deze precieze casus, maar denkend aan de mensen die ik zie en waar ik graag hulp aan geef, maar niet kan, omdat de problematiek om redenen m’n vak overstijgt, die ik toevertrouw aan een collega, terwijl ik mensen een vangnet bied.

Hoe kan ik én de huisartsenzorg door laten lopen, én elke dag checken bij alle patiënten die ik zie en verwijs, omdat het geen huisartsgeneeskunde meer is, of de zorg na mij struikelt in een onafgebakende tijdsperiode? Wat is er ingewikkeld aan meedenken over een vervolgtraject bij een afwijzing? Of de zorgverzekeraar automatisch inschakelen bij de volgende patiëntenstop?

Ik mis veiligheid voor de huisarts en verantwoordelijkheid bij anderen. Iemand anders die een duit in het zakje wil doen? Meer lezen Minder lezen

Ik leer hier van dat je als patiënt dus gewoon een klacht in moet dienen om een verwijzing gedaan te krijgen. Ook leer ik hier van dat een psycholoog, of psychotherapeut nooit verder verantwoordelijkheid hoeft te nemen om goed te onderzoeken of een v...erwijzing verder opgepakt hoeft te worden. Dankuwel college voor deze wijze lessen. Meer lezen Minder lezen