Meer over Tuchtrecht

Klager verwijt de bedrijfsarts dat hij in zijn zorgplicht in het kader van de (verzuim)begeleiding van klager ernstig is tekortgeschoten. Het college oordeelt dat de bedrijfsarts niet heeft gehandeld conform de voor hem geldende beroepsnormen (de NVAB-richtlijn Conflicten in de werksituatie en de STECR-werkwijzer), er geen sprake is geweest van een medische beoordeling (daarvan is in ieder geval geen verslaglegging), een conflictdiagnose ontbreekt en de door de bedrijfsarts voorgestelde interventie onder de maat is.

Patiënte, een veertiger, gebruikt wekelijks veertig ampullen morfine vanwege chronische pijnklachten. Twee dagen nadat ze haar wekelijkse dosis heeft gekregen, belt ze de huisarts voor tien extra ampullen. Ze doorloopt op dat moment een onderzoekstraject bij een mdl-arts vanwege de pijnklachten. De huisarts weigert de extra ampullen voor te schrijven – na overleg met zijn collega-huisarts van de duo­praktijk bij wie patiënte meestal komt – maar licht zijn besluit niet toe. Daardoor ‘voelde’ patiënte ‘zich aan haar lot over­gelaten’, verklaart ze aan het Regionaal Tuchtcollege (RTG) in Amsterdam.

Klager is door de bedrijfsarts volledig arbeidsongeschikt verklaard, terwijl klager van mening is dat hij beter gemeld kon worden. De klacht gaat over het advies van de bedrijfsarts, de totstandkoming daarvan en de terugkoppeling naar de werkgever. Daarnaast is klager ontevreden over de aanvraag van een second opinion.

Klaagster dient een klacht in tegen een huisarts namens haar overleden moeder (patiënte), een 93-jarige vrouw die verward en onrustig was na een val. De huisarts besloot patiënte naar het ziekenhuis te sturen voor een beoordeling door een geriater. Toen de geriater niet direct bereikbaar was, keerde de ­huisarts terug naar de praktijk, terwijl de patiënte thuis nog op de grond lag.

Op 26-jarige leeftijd wordt klaagster onwel in de sportschool en komt zij via de huisartsenpost bij de Spoedeisende Hulp terecht. Op de SEH ziet een basisarts haar, onder ­telefonische supervisie van de dienst­doende neuroloog. Klaagster heeft moeite met de aansturing van haar rechter­lichaamshelft, een veranderde spraak, hoofdpijn, foto­fobie, fonofobie, en heeft overgegeven. Een jaar eerder heeft zij zich elders gepresenteerd met een vermoedelijke eerste migraine­aanval

Een kaakchirurg heeft bij klaagster een operatie uitgevoerd om haar gezicht te vervrouwelijken (facial feminization surgery). Klaagster verwijt de kaakchirurg dat zij haar niet goed heeft geïnformeerd over het risico op een beschadiging van de zenuw. In het dossier is wel genoteerd dat algemeen is gesproken over complicaties, waaronder nervusletsel.

Een patiënt klaagt haar voormalig huisarts aan, omdat die de Raad voor de Kinderbescherming medische informatie over haar heeft gegeven. De raad deed onderzoek naar de 10-jarige dochter van de patiënt, de moeder, wegens de scheiding van de ouders. Het doel van de raad was om een hoofdverblijfplaats vast te stellen voor de minderjarige dochter. De raad nam telefonisch contact op met de huisarts van de dochter om te vragen naar ‘de zorgen over de dochter en haar opvoedingsomgeving’.

Klacht tegen arts/klachtenbehandelaar individuele medische advisering bij de Dienst Justitiële Inrichtingen (IMA-DJI). Klager zat in een penitentiaire inrichting (p.i.) en klaagde daar over de zorg door de p.i.-zorgverleners. De arts heeft die klacht beoordeeld. Klager vindt dat de arts als klachtenbehandelaar is tekortgeschoten bij die klachtbehandeling. Hij dient een klacht in bij het regionaal tuchtcollege. Dat is van oordeel dat het handelen van de arts niet onder de eerste of tweede tuchtnorm valt.

Een 12-jarig meisje wordt met een ambulance – samen met haar moeder – naar het ziekenhuis gebracht. Het broertje van het meisje zou op haar rug zijn gesprongen. De SEH-arts vermoedt een mogelijk onveilige thuissituatie en meldt dit (na overleg met een collega-SEH-arts en met Veilig Thuis) bij Veilig Thuis. Daarna spreekt de SEH-arts het meisje en haar moeder. Vader en moeder zijn gescheiden en hebben beiden ouderlijk gezag.

Het Centraal Tuchtcollege heeft de inschrijving in het BIG-register van een huisarts uit Brunssum doorgehaald vanwege seksueel grensoverschrijdend gedrag. Ook is hem een verbod tot herinschrijving opgelegd. In augustus 2023 verklaarde het regionaal tuchtcollege de klacht van dezelfde patiënt nog ongegrond.

Bij ziekenhuisjuristen bestaat een zekere weerstand tegen het betuigen van spijt na een incident. Maar wanneer slachtoffers oprechte excuses krijgen, hebben zij juist minder behoefte om verhaal te halen, betoogt voormalig gynaecoloog Hans Brölmann.

Klager, de vader van een jongen die patiënt was bij de huisarts, kreeg in 2020 het ouderlijk gezag toegekend na een juridische strijd met zijn ex-partner. Op enig moment heeft de huisarts een melding bij Veilig Thuis gedaan. Volgens de huisarts zat de jongen klem tussen zijn vader en moeder vanwege een langdurige vechtscheiding.

Kennelijk ongegronde klacht tegen een huisarts. Een patiënt (klager) verwijt de huisarts (onder meer) dat zij hem niet heeft doorverwezen voor een third opinion. Bij klager is door een mdl-arts (na verwijzing door de huisarts) de diagnose ‘prikkelbaredarmsyndroom’ gesteld. Na second opinion door een tweede mdl-arts is die diagnose bevestigd. Klager vroeg de huisarts een third opinion bij een andere mdl-arts, wat de huisarts weigerde omdat zij dit niet nodig vond.

Tijdens een vasectomie probeert een uroloog een 29-jarige ­patiënt met ‘smalltalk’ op zijn gemak te stellen. Hiermee bereikt ze echter het tegenovergestelde. De patiënt zegt zich ongemakkelijk en vernederd te hebben gevoeld door de ­uitlatingen van de uroloog. Zo sprak de uroloog over de lingerie van haar dochters en ongemakkelijke situaties met haar kinderen als zij seks heeft met haar echtgenoot.

Verweerder is als verzekeringsarts bij het UWV betrokken geweest bij het ­opstellen van een deskundigenoordeel over de mogelijke re-integratie van klager bij zijn toenmalige werkgever. De verzekeringsarts heeft klager eenmaal thuis bezocht en erna nog enkele pogingen gedaan klager (onaangekondigd) thuis te bezoeken.

Klager heeft op een aanvraagformulier voor een rechtsbijstandsverzekering een vraag onjuist beantwoord, waarop de verzekeraar overwoog hem de verzekering te weigeren. Klager stelde dat zijn fysieke en psychische toestand de oorzaak was van zijn onjuiste antwoord, waarna de verzekeraar een arts, zijn medisch adviseur, inschakelde. Die concludeerde dat er geen medische redenen waren die klagers vermogen om de vragen te begrijpen zouden beïnvloeden.

Het is niet uit te sluiten dat Nederlandse artsen het risico lopen op een tuchtmaatregel als zij de wet overtreden bij klimaatdemonstraties. Dat zegt hoogleraar gezondheidsrecht Johan Legemaate in reactie op de schorsing van een Engelse huisarts die de wet overtrad bij klimaatacties.

Opnieuw oordeelt een regionaal tuchtcollege (RTG) dat een arts zich (seksueel) grensoverschrijdend gedroeg tegenover een ondergeschikte. Toch legt het geen maatregel op.

Klacht over arts in opleiding tot chirurg, die klaagster op de poli heeft gezien, nadat zij tweemaal (de vorige dag en ’s nachts) op de SEH was geweest wegens buikklachten. Er is eveneens een tuchtklacht ingediend tegen de supervisor, maar deze is ongegrond. De chirurg mocht ­aan­­nemen dat de ervaren aios bekwaam en bevoegd was tot het verrichten van gedegen onderzoek. De klacht tegen de aios betreft het niet nakomen van de zorgplicht en het missen van de juiste diagnose.

Klaagster, de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ), heeft onderzoek gedaan naar de huisarts vanwege meldingen van seksueel grensoverschrijdend gedrag door de huisarts jegens patiënten. Volgens de IGJ heeft de huisarts ernstig in strijd gehandeld met hetgeen van hem mag worden verwacht ten aanzien van de aan zijn zorg toevertrouwde patiënten, omdat hij seksueel grensoverschrijdend heeft gehandeld jegens meerdere patiënten tijdens de behandelrelatie.

Een basisarts op een ­consultatiebureau maakt zich in december 2022 zorgen over de ­ontwikkeling van een jongetje van 11 maanden. Hij blijft wat achter in zijn groei en ontwikkeling en lijkt wat minder goed (oog)contact te maken. Ze wil het kind doorverwijzen naar een kinderarts, maar als ze daarover belt met de ouders vergroot ze haar zorgen dusdanig dat zij de indruk krijgen dat er iets ernstig mis is met hun zoontje en er in de kerstvakantie iets ergs met hem kan gebeuren.

‘Deze hele gang van zaken en houding van de arts is een arts onwaardig’, concludeert het regionaal tuchtcollege in een zaak tegen een arts. Deze arts heeft een eigen bedrijf in de arbogeneeskunde, en begeleidt zelf ook cliënten, onder supervisie van een bedrijfsarts.

Klaagster heeft zich ziek gemeld bij haar werkgever. In de daaropvolgende maanden had ze consulten met verweerder (bedrijfsarts) via videodriegesprekken, waar haar leidinggevende ook bij was.

Klager heeft een klacht tegen de arts ingediend namens zijn overleden echt­genote. Zij had terminale kanker en wenste euthanasie als het lijden te groot zou worden. De waarnemend arts, voorheen huisarts van patiënte, wilde de euthanasie als waarnemer niet uitvoeren.

Bij een destijds ongeveer 39-jarige patiënt worden in 2013 de eierstokken en eileiders preventief verwijderd. De ingreep verloopt moeizaam als gevolg van uitgebreide verklevingen door endometriose en uiteindelijk is een tweede operatie nodig. De aanleiding voor de operatie is een BRCA-mutatie die mogelijk een verhoogd risico op borst- en eierstokkanker veroorzaakt. De patiënt heeft op 28-jarige leeftijd al borstkanker gehad. De mutatie is een jaar of drie eerder naar voren gekomen bij genetisch onderzoek.