Facetten van whiplash (7)
Plaats een reactieHet artikel
(MC 1/2002: 11) gaf mij een déjà vu-ervaring. Geen van de op klinische basis geschoeide onderzoeken kon het bestaan van whiplash rechtvaardigen. Dus bestond whiplash niet. Evenzo was homeopathische geneeskunde niet binnen de klinisch-wetenschappelijke structuur te verklaren en dus bestond deze geneeswijze niet. Er werd getwijfeld aan mijn geestelijke vermogens; de psychiater zou hier oplossing moeten brengen.
De déjà vu-ervaring trad dus op bij het lezen van het artikel van collega Reinders. Hij kan het binnen zijn beperkte, maar absoluut gedachte systeem niet verklaren, dus exit de nekklachten na een nektrauma. Een andere oplossing bestaat ook. Inderdaad, binnen de klinische benadering is er geen mogelijkheid om de afwijking te verantwoorden. Dit is duidelijk. Waarom? Omdat de kliniek analyserend werkzaam is. Bij de analyse wordt het object in steeds kleinere delen ontrafeld, waarbij de optelsom van alle analyses niet de eenheid van het object kan tonen. De klachten bij de wervelkolom vinden pas in alle duidelijkheid hun verklaring als men uitgaat van de eenheid van het te bestuderen object. Dat komt bij de functionele wervelkolomsymptomatologie met name aan de manuele therapie toe, bij de symptomatologie van het levende individu aan de homeopathische geneeskunde. Het ontkennen van beider realiteit is niet alleen een vorm van miskenning van de eigen beperktheid, maar ook een gebrek aan wetenschappelijk inzicht in de aard van de (menselijke) natuur.
Leiden, januari 2002
- Er zijn nog geen reacties
