Staatscommissie: ‘Maak MDMA-therapie voor PTSS snel mogelijk’

De staatscommissie MDMA adviseert om een grootschalig medisch onderzoek naar MDMA-ondersteunende therapie te starten bij therapieresistente PTSS. Dat is op dit moment de enige manier om de behandeling beschikbaar te maken binnen de kaders van de wet.

Enerzijds constateert de commissie dat er veel bewijs ligt dat de veiligheid en effectiviteit van MDMA-therapie ondersteunt bij patiënten met therapieresistente PTSS, en anderzijds dat de lijdensdruk bij die patiëntgroep hoog is. ‘Uit navraag bij enkele psychiaters’ blijkt dat die euthanasieverzoeken hebben gehad van patiënten met ‘uitbehandelde PTSS’.

In het behandelprotocol van MDMA-therapie krijgt de patiënt ‘in de regel’ drie keer MDMA met tussenpozen van één maand. Tijdens zo’n sessie van enkele uren zijn twee getrainde behandelaars aanwezig. Door MDMA ervaart de patiënt minder angst en is zo ontvankelijker voor traumaverwerkingstherapie. Daarna ‘vindt pas het echte werk plaats’, aldus commissievoorzitter Brigit Toebes, hoogleraar gezondheidsrecht.

Registratie

De Nederlandse en internationale wetgeving biedt ruimte om een registratie van MDMA als geneesmiddel mogelijk te maken, maar er is nog geen bedrijf of organisatie die een registratiedossier heeft ingediend bij de EMA of het CBG. De commissie acht het ‘onwaarschijnlijk’ dat dit ‘binnen afzienbare tijd’ wel gebeurt. Toebes noemt dat een ‘teleurstelling’.

Volgens het rapport zijn er BIG-geregistreerde therapeuten die ervoor kiezen MDMA in te zetten tijdens een behandeling ‘vanwege de urgentie van de behandelingsbehoeften, door morele druk, de wetenschappelijke stand van zaken en het langdurige traject tot officiële registratie’.

Volgend kabinet

Zorgminister Pia Dijkstra is ‘blij’ dat het rapport er ligt. ‘Wat ik belangrijk vind, is dat de commissie aanbeveelt: doe goed onderzoek en start daar snel mee omdat dit een veelbelovende therapie is, maar zorg wel dat die goed ingebed is.’ Daarnaast benadrukt ze dat het belangrijk is om ‘feitengebaseerd’ naar dit onderwerp te kijken. Om het woord ‘drugs’ hangt al snel een zweem van ‘dat is fout’, ‘maar we hebben het hier over een therapie; een middel dat mensen kan helpen bij wie elke andere behandeling niet heeft geholpen’.

Hoewel ze er ‘graag zelf mee aan de slag was gegaan’, is het aan een volgend kabinet om dat te doen. ‘Wat ik kan doen is met veel nadruk dit dossier overdragen aan mijn opvolger met de vragen om hier vooral mee door te gaan en er ook voortgang in te maken.’