Zootje (2)

De specialisteninkomens maken veel los, en onder andere het hoofdredactioneel van 24 juni geeft daar blijk van (MC 25/2010: 1175). Wat ik echter een groot raadsel vind is waarom loon naar werken in de gezondheidszorg alleen voor artsen zou moeten gelden. Zouden de specialisten die daar een goed antwoord op hebben mij daar argumenten voor kunnen aanreiken?

Waarom geldt loon naar werken niet voor een verpleegkundige of een ok-assistent? Waarom niet voor (veel) kinderartsen, psychiaters, verpleeghuisartsen? Het is gewoon pure ongelijkheid. Dit loon-naar-werkenprincipe heeft ertoe geleid dat ik in mijn praktijk veel patiënten tegenkom die zich in het ziekenhuis als een nummer behandeld voelen en die amper de tijd krijgen hun vragen te stellen, omdat de dokter weer door moet naar zijn volgende verrichting! Uiteraard zijn er collega’s die hier wel de tijd voor nemen, maar die komen dan ook hopeloos in de knel met hun werk, privéleven of maatschapcollega’s, omdat ze hun werk niet ‘efficiënt’ genoeg doen!

Ook bestaat er onder artsen een soort van machocultuur. Alsof zestig à zeventig uur per week werken zo gezond voor je is. In mijn praktijk als bedrijfsarts is het eerste advies dat huisartsen en specialisten geven: doe maar eens een tijdje rustig aan. Maar blijkbaar geldt dat niet voor onszelf?

Lees ook het artikel over zorgmijdende artsen, die een groter suïciderisico lopen (MC 25/2010: 1218). Het zou heel goed zijn als artsen veertig tot vijftig uur per week zouden werken. Dat is beter voor henzelf, hun families en niet te vergeten hun patiënten.

Een vast salaris zou de perverse prikkel tot het maken van uren wegnemen en een eind maken aan de ongelijke beloning van artsen!

Bakel, juni 2010
E.F.G.M. van Glabbeek, bedrijfsarts

Rubriek Brieven