Zilveren Zeepkist

Graag wil ik reageren op het bericht dat de prijs voor het meest spraakmakende artikel in Medisch Contact in 2003  - de Zilveren Zeepkist - is uitgereikt aan dr. Susanne van de Vathorst, en nog wel door minister Hoogervorst van VWS persoonlijk (

MC 12/2004: 446

).

Stel je een prijs in voor wie het meest stof doet opwaaien, dan moet je het opgewaaide stof wegen en eenvoudig aan de hand daarvan de prijs toekennen. Mogelijk heeft de jury - de voorzitters van de federatiepartners - het aantal commentaren geteld en het aantal woorden. Dat waren er inderdaad opvallend veel.

Maar moeten jury en minister niet zorgvuldiger zijn met het lof toezwaaien bij de uitreiking?

Ze hebben natuurlijk niet altijd tijd om na te gaan of de auteur een te smal blikveld had, of te uitdagend of te populistisch schreef. In dit geval waren er veel afkeurende commentaren. Me dunkt dat de juryleden wel hadden moeten nagaan of de critici gelijk hadden of alleen lange tenen. Anders had dit bij de uitreiking vermeld moeten zijn. Het is te betreuren dat dit niet is gebeurd. Niet alleen omdat de prijs wordt uitgehold.

Het artikel over levensbeëindiging van pasgeborenen wordt als moedig geprezen. Omdat het artikel artsen prijst die pasgeborenen durven doden? Dat schrijven en dat doden is vandaag de dag niet bijzonder moedig meer. En de prijs toekennen vanwege de helderheid van de analyse is evenmin terecht. Het artikel is een eenzijdig emotioneel pleidooi. Het negeert meer dan de helft van het blikveld. Dat moet mogen, maar noem het niet helder. En het is extra te vermijden omdat de gelauwerde arts ethiek doceert aan de Erasmus Universiteit en nu haar standpunt en de stijl van argumenteren vanwege de geoogste lof met te veel succes kan uitdragen.

Ik vind overigens haar foto, haar argumenten en haar stijl heel sympathiek. Maar ook dat maakt haar artikel gevaarlijker.

Venlo, maart 2004

Lees ook

Alle voorgaande winnaars van de Zilveren Zeepkist