Regulier-plus zoekt de consensus (3)

Von Rosenstiel beschrijft hoe kinderartsen samenwerken met natuurgeneeskundigen bij de behandeling van kinderen met recidiverende luchtweginfecties (MC 2010/18: 822).

De Nederlandse kinderartsen staan voor de kwaliteit van hun behandeling van kinderen en baseren hun behandelwijzen op methoden van diagnostiek, preventie en behandeling die gebaseerd zijn op de kennis, vaardigheden en ervaring die nodig zijn om de artsentitel te behalen en te behouden, die algemeen door de beroepsgroep worden aanvaard en deel uitmaken van de professionele standaard (zie KNMG gedragsregel ‘De arts en niet-reguliere behandeling’ april 2008). De samenwerking met een natuurgeneeskundige voldoet niet aan dit criterium en moet worden gezien als een niet-reguliere behandelwijze.

Het bestuur van de Nederlandse Vereniging voor Kindergeneeskunde (NVK) neemt afstand van dit artikel en de daarin gesuggereerde meerwaarde van samenwerking met een natuurgeneeskundige op basis van het door de auteurs uitgevoerde onderzoek. Hoe artsen in het algemeen dienen te handelen in relatie tot de niet-reguliere behandelwijzen is beschreven in de bovengenoemde gedragsregel van de KNMG, die onze beroepsvereniging onderschrijft. Omdat collega Von Rosenstiel geen lid is van onze beroepsvereniging zullen wij haar niet persoonlijk aanspreken op dit artikel.

Het NVK-bestuur ondersteunt wel initiatieven die leden van de vereniging hebben ontplooid om wetenschappelijk onderzoek te doen naar de effecten van niet-reguliere
behandelvormen binnen de kindergeneeskunde. Alleen op basis van dergelijk onderzoek kunnen deze behandelvormen worden toegevoegd aan het therapeutisch arsenaal van de reguliere behandeling.

Utrecht, juni 2010

Willem P.F. Fetter, voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Kindergeneeskunde
Thea M.C.B. van Zeben-van der Aa, vice-voorzitter
Anja A.P.H. Vaessen-Verberne, secretaris
Edwin S.T. Knots, bestuurslid

Rubriek brieven