Facetten van whiplash (3)

In het artikel van H. Reinders over whiplash (MC 1/2002: 11) staat een statement van de eerste orde: er heerst in letselschadeland nu en dan een onplezierige sfeer! Hij adviseert dat de medisch adviseur zijn opdrachtgever dient te voorzien van een zorgvuldig en duidelijk advies, dat ‘wetenschappelijk is gefundeerd’. Als de meeste medisch adviseurs onvoldoende kennis hebben en er bovendien toe neigen het klachtenpatroon van een postwhiplashpatiënt te ridiculiseren, hoe kan dan worden gezegd dat het advies wetenschappelijk gefundeerd moet zijn? Bovendien laten veel medisch adviseurs hun afhankelijkheid van het belang van hun opdrachtgevers doorschemeren in hun adviezen.

Tertiaire winst is uit den boze. Dat is juist, maar waarom moet zo’n schadeclaim zo lang duren? Ik heb er destijds al voor gepleit: een onafhankelijke specialistische duiding zes weken na het ongeval én twaalf maanden na het ongeval, en op basis daarvan de schade en eventueel functieverlies bepalen en het dossier sluiten. Een en ander is wetenschappelijk verantwoord én getuigt van gezond verstand. Hoe korter, hoe beter en hoe beter des te korter.

Whiplash een iatrogeen probleem? Inderdaad, door het falen van diagnostici en door onoordeelkundige verwijzingen naar een leger van therapeuten. Is de kans op ‘grote doorbraken’, die wijzen op organische oorzaak, te verwaarlozen? Een buitengewoon onwetenschappelijke uitspraak!

In de één na laatste alinea wordt gezegd dat de whiplashklachten  worden beschouwd als een reactie van de persoon op de pijn van de nekkneuzing. Dit is onjuist. Een contradictio in terminis. Een acute whiplash is een acute hyperdistorsie in de regio cervico-occipitalis.

De door de redactie gemaakte ondertitel ‘Een door mensen gemaakt ziektebeeld’ suggereert dat het whiplashfenomeen en de daarmee samenhangende klachten een artefact vormen, ontsproten uit eenzijdig georiënteerde dan wel pathologische breinen van medemensen. Mijn ervaringen van 35 jaar werken als huisarts en daarna 8½ jaar als medisch adviseur van een gerenommeerd letselschadebureau, zijn bepaald anders. Mijn houding was minder neerbuigend en meer empathisch en wellicht ook een tikje wetenschappelijker.

Teteringen, januari 2001