Burn-out in opleiding tot medisch specialist (2)

Verwonderd lazen wij de reactie van collega Warmink (MC 4/2006: 172) op het artikel ‘Burn-out in de opleiding tot medisch specialist’ (MC 47/2005: 1904). Burn-out is een stresssyndroom met een negatieve invloed op de kwaliteit en kwantiteit van patiëntenzorg en het individuele opleidings­proces. Vroegtijdige onderkenning en preventie zijn dus uitermate zinvol. Het hoge percentage aios dat voldoet aan de burn-outcriteria geeft aan dat het systeem van de specialistenopleiding niet zo uitstekend functioneert, als de briefschrijver stelt. Ook de combinatie van een gezinsleven met opleiding en patiëntenzorg maakt de opleiding zwaarder dan in het verleden. Verder is het zeer de vraag of de normale stress en ‘frustratie’ van de specialistenopleiding leiden tot burn-out. En aios zijn allesbehalve ‘watjes’, zoals Warmink beweert. Burn-out leidt maar tot beperkt ziekteverzuim, de meeste aios die aan de burn-outcriteria voldoen, werken gewoon hard door: aios hebben eerder een hoge weerbaarheid.

Gelukkig hoeven lichaam en geest tegenwoordig niet meer te worden gelouterd en gesterkt, en al helemaal niet door negatieve ervaringen tijdens de opleiding. Natuurlijk verloopt geen enkele opleiding tot medisch specialist vlekkeloos - en ook dat kan leerzaam zijn. Maar juist door de positieve ervaringen leren de toekomstige specialisten hun vak waarderen. Een goede en gezonde combinatie van werk, opleiding en thuissituatie past hierin.

Naar aanleiding van het Groningse burn-outonderzoek onder aios aan het UMCG is de Landelijke Vereniging van Assistent-Geneeskundigen (LVAG) met enkele partners een landelijk onderzoek gestart naar de bevlogenheid van aios. waarin burn-outsymptomen ook aan bod komen. Wij zijn blij met de samenwerking met de door Warmink zo denigrerend genoemde ‘softe sector’ om de problematiek te inventariseren en zo de specialistenopleiding gezonder en beter te maken.

Utrecht, januari 2006

Namens de LVAG: B. Jacobs, voorzitter