In Australië werd geneesmiddelenfabrikant Reckitt Benckiser in 2015 stevig beboet omdat die allemaal doosjes ibuprofen (onder de merknaam Nurofen) produceerde met een ander label. Zo was er een middel voor menstruatiepijn, voor rugpijn en voor hoofdpijn, met één geinige overeenkomst. Er zat letterlijk precies hetzelfde in al die doosjes.
Hij kan ernstige infecties geven: de Staphylococcus aureus-bacterie. De meeste dragers van S. aureus worden weliswaar niet ziek, maar zodra S. aureus in de bloedbaan komt (S. aureus- bacteriëmie) kan de bacterie op praktisch elke plek in het lichaam blijven plakken en abcessen veroorzaken
Sinds vandaag is er een centraal, landelijk onlineportaal waar patiënten met post-covid zich kunnen aanmelden om mee te werken aan postcovidonderzoek. Het portaal is onderdeel van het dit jaar opgerichte Post Covid Netwerk Nederland (PCNN). Dit staat vooralsnog los van de nog op te richten postcovidklinieken.
In afgelopen jaren in het algemeen en in de afgelopen acht maanden in Gaza en elders in de Palestijnse gebieden in het bijzonder zijn we als medici getuige van het schenden van de internationale rechten van de Geneefse conventie: recht op medische zorg verlenen en recht op medische zorg krijgen.
Je bent marketing manager. Maar ja, je wil doktertje spelen, want iedereen doet al marketing. Dat kan. Je doet gewoon een cursus medische basiskennis bij een orthomoleculair scholingsinstituut (daar zijn er velen van).
Het DGO (= docent gynaecologisch onderzoek). Hierbij zijn er twee vrouwelijke docenten, vaak vanuit een heel ander werkveld, die eerst gynaecologisch onderzoek bij elkaar voor doen en vervolgens kunnen wij het in kleine groepen bij hen oefenen. Ik heb de mond van mijn niet-medisch onderlegde huisgenoot nog nooit zo ver open zien staan toen ik dit vertelde. ‘Ben je serieus???’
Mijn 14-jarige dochter werd afgelopen week geopereerd in een streekziekenhuis. Terwijl wij op de kinderafdeling wachtten en zij klaargemaakt werd voor ok, kreeg ik een grote papieren zak in mijn handen gedrukt. ‘De medicatie voor de komende week’, vertelde de lieve verpleegster mij. Ik was verbaasd, want een jaar eerder heeft zij een veel grotere ingreep gehad en kreeg zij geen medicatie mee naar huis. Dit was ook niet nodig want als goede huisarts en moeder had ik al paracetamol en ibuprofen in huis gehaald.
Een berekenende zorgmijder. Zo wordt de van het Rotterdamse schietincident verdachte geneeskundestudent Fouad L. getypeerd in een onderzoek naar het handelen van instanties die bij hem waren betrokken. Hij leek bereid om specialistische ggz-hulp te aanvaarden, maar ontpopte zich in de wachttijd daarvoor tot zorgmijder.
Tegen een voormalig anesthesioloog van het Catherina Ziekenhuis te Eindhoven loopt een tucht-en strafrechtelijk onderzoek wegens grensoverschrijdend gedrag. Hij zou zonder medische noodzaak de borsten van twee vrouwelijke patiënten, onder wie een minderjarige, hebben aangeraakt. De vrouwen waren op dat moment onder narcose.
Johan Legemaate, hoogleraar gezondheidsrecht – sinds kort emeritus maar nog steeds tuchtrechter – over: zelfbeschikking, tuchtrecht en euthanasie.
Dag 4 van mijn eerste week coschap chirurgie. Ik sta op de operatiekamer met Luuk en Hugo, de traumachirurg en de aios. Iedereen stelt zich hier namelijk voor met zijn voornaam. Heel laagdrempelig, of in ieder geval: dat is het idee. In de praktijk pakt dit toch minder handig uit, zal later blijken.
‘In de periferie van Rio de Janeiro heerst een zeer gewelddadig klimaat; in mijn jeugd heb ik vijf keer in de loop van een revolver gekeken. Dat heeft me gevormd en daardoor ben ik gaan inzien hoe vitaal onderwijs is en hoe belangrijk daarbinnen een gelijkwaardige en open onderwijscultuur. Ook in de geneeskunde heerst feitelijk een cultuur van onderdrukking. Die cultuur maakt deel uit van wat je het verborgen curriculum kan noemen.'
Een 24-jarige vrouw, die recent behandeld is voor chlamydia, komt op de spoedpoli Gynaecologie met een vermoeden van herpes genitalis en een verhoogd CRP. Een week eerder bezocht ze de huisarts met koorts, vulvaire pijn, en gezwollen labia met pus. Ze kreeg antibiotica (claritromycine) voor een vermoedelijke labia-infectie, maar de klachten verbeterden niet.
Het toch al forse tekort aan artsen die buiten het ziekenhuis werken groeit. Er zijn voldoende basisartsen, maar die kiezen niet voor een loopbaan buiten de ziekenhuismuren. Uitbreiding van extramurale leerervaringen zou kunnen helpen om die keuze te beïnvloeden.
Twee effectieve onlinehulpmiddelen bij de veelvoorkomende aandoeningen duizeligheid en incontinentie, die patiënten nu kosteloos kunnen gebruiken, dreigen verloren te gaan, omdat duurzame financiering onmogelijk lijkt. Huisartsen Vincent van Vugt en Marco Blanker zoeken naar een oplossing.
Sinds kort beschikbaar via Home Academy: een collegereeks over de Geschiedenis van de geneeskunde en de zorg door Frank Huisman, emeritus hoogleraar medische geschiedenis aan het UMC Utrecht. Uitgangspunt is dat we kunnen leren van het verleden. ‘Het verleden kan gebruikt worden als sociaal laboratorium’, vertelt Huisman.
Tijdens deze interactieve regionale bijeenkomst gaan we in op de ontwikkelingen van het veranderende (regionale) zorglandschap. We verkennen tegen de achtergrond van nieuwe technologieën, demografische veranderingen en klimaatuitdagingen hoe dit invloed heeft op jouw rol als (toekomstige) medisch specialist, de relatie met de patiënt en samenwerking met bijvoorbeeld de eerste lijn.
Bij de Amerikaanse National Academies of Sciences, Engineering and Medicine verscheen een zeer gedegen en uitgebreide review van de beschikbare wetenschappelijke kennis over long covid. Het gaat dan over de diagnostiek, de risicofactoren en symptomatologie, en ook over met long covid vergelijkbare aandoeningen, ziektebeloop en prognose, en behandeling.
Klager verwijt de bedrijfsarts dat hij in zijn zorgplicht in het kader van de (verzuim)begeleiding van klager ernstig is tekortgeschoten. Het college oordeelt dat de bedrijfsarts niet heeft gehandeld conform de voor hem geldende beroepsnormen (de NVAB-richtlijn Conflicten in de werksituatie en de STECR-werkwijzer), er geen sprake is geweest van een medische beoordeling (daarvan is in ieder geval geen verslaglegging), een conflictdiagnose ontbreekt en de door de bedrijfsarts voorgestelde interventie onder de maat is.
‘Mensenmens’ Fleur Agema wil als minister betere zorg voor minder geld | Diabetische voet: veel amputaties zijn te voorkomen | Geldkraan dicht voor effectieve onlinezorg: dat kan niet waar zijn! | Vijf adviezen om iets te doen aan het artsentekort buiten het ziekenhuis
Diabetische voetzorg laat in Nederland helaas te wensen over. Gevolg is vaak veel ellende voor de patiënt, en zelfs onnodige amputaties. Een team van deskundigen op dit terrein bepleit een nationale kwaliteitsverbetering en laat zien wat de mogelijkheden zijn.
Patiënte, een veertiger, gebruikt wekelijks veertig ampullen morfine vanwege chronische pijnklachten. Twee dagen nadat ze haar wekelijkse dosis heeft gekregen, belt ze de huisarts voor tien extra ampullen. Ze doorloopt op dat moment een onderzoekstraject bij een mdl-arts vanwege de pijnklachten. De huisarts weigert de extra ampullen voor te schrijven – na overleg met zijn collega-huisarts van de duopraktijk bij wie patiënte meestal komt – maar licht zijn besluit niet toe. Daardoor ‘voelde’ patiënte ‘zich aan haar lot overgelaten’, verklaart ze aan het Regionaal Tuchtcollege (RTG) in Amsterdam.
Een 66-jarige man komt naar de SEH met een pijnlijke enkel die hij twee weken eerder had verzwikt. De röntgenfoto toont een avulsiefractuur. Wat ziet u op de CT-scan nog meer?
Na een telefoontje van de receptie loop ik naar de ontvangstruimte in het medisch centrum waar ik werk als psychiater. Iemand had specifiek om mij gevraagd. De naam zei mij in eerste instantie niets, maar goed. Ik naar de receptie. Ik ben koud binnen of deze patiënt stormt op mij af en begint mij te slaan en te schoppen. Uiteraard probeer ik hem af te houden, maar het houdt niet op. Collega’s zien het gebeuren, bellen voor hulp maar de patiënt blijft mij behoorlijk pijnlijk raken. Ik strek enkele keren mijn been om af te weren, waarbij ik de patiënt ook raak. Op dat moment komen mijn collega’s te hulp.
Elke aanvraag voor een onderzoekssubsidie of artikel over een ziekte begint met hartverscheurende teksten over hoe vaak en hoe steeds vaker de aandoening voorkomt, hoe verschrikkelijk het lijden wel niet is en natuurlijk als klap op de vuurpijl hoe enorm je eraan doodgaat. En als dat laatste niet het geval is dan toch ten minste hoe waanzinnig veel kosten deze ziekte voor de gezondheidszorg oplevert.
