Klungelige beginner

Rond 1980, het begin van mijn verloskundecoschap. Na een periode op de afdeling mag ik bevallingen gaan doen. De helft van de week blijf ik in het ziekenhuis slapen. Of liever: halfslapend wachten op een telefoontje van de verloskamers. Er zijn nachten dat ik wakker word van rinkelende  telefoons die niet echt rinkelen. Ik hoop dat alle kraamvrouwen hun bevalling voor mij bewaren en ben tegelijkertijd bang voor het moment waarop ik het ook echt moet doen.

Vooraf oefenden we op poppen: het onderste deel van een vrouwenpop en een babypop. We duwden de pop er van boven in. Hoofd eerst, gezicht over de bekkenbodem, het hoofdje snijdt in, het hoofdje wordt geboren. Ho ho! De kraamvrouw moet stoppen met persen, het hoofdje draait direct na de geboorte. Omvat het met beide handen, buig het naar beneden en laat het bovenste schoudertje geboren worden en vervolgens het onderste schoudertje. Voila! Baby geboren.

En uiteindelijk is het dan zover. Ik mag. For real. Stelt u zich een stevige, krachtige jonge, Groningse primipara voor. Ze is in partu en ze perst. Ik sta aan haar rechterkant, de ervaren verpleegkundige staat links van haar. De gynaecoloog zit achter mij, met de rug naar mij toe. Hij zit te schrijven in een dossier.

Het hoofdje snijdt in en ineens weet ik helemaal niets meer. Daar sta ik dan met mijn handschoenen aan en ik weet absoluut niet wat ik moet doen. In lichte paniek zoek ik in mijn hoofd naar wat ik heb geleerd. De verpleegkundige instrueert de kraamvrouw.  De gynaecoloog schrijft.

De kraamvrouw voelt dat er schot in zit en sterk als ze is, denkt ze blijkbaar ‘nu of nooit!’. Ze perst het kind er in één keer uit. Het enige wat ik kan doen is opvangen. Maar uiteraard scheurt het perineum. Gelukkig geen totaalruptuur.

Ik weet niet meer zo goed wat er daarna gebeurde, maar wel wat ik voelde. Ik voelde me de beginner die ik was, maar erger nog: een klungelige beginner, verantwoordelijk voor dit debacle en toch ook weer niet. In de steek gelaten door de specialist. Hij had de kraamvrouw en mij deze ervaring moeten besparen.

Bert ter Mors, psychiater

Lezersbijdrage Bijzondere bevalling