Generiek voorschrijven maakt het verschil

In de huidige economische situatie vinden in alle sectoren van onze samenleving bezuinigingen plaats. Het zou van gebrek aan realiteitszin getuigen om te veronderstellen dat de gezondheidszorg aan dergelijke maatregelen ontkomt.

Sinds duidelijk is dat ook op de kosten van de gezondheidszorg zal worden bespaard, wemelt het van de suggesties, proefballonnetjes en andere voorstellen op welke
onderdelen van de zorg het best (lees: het meest) kan worden bezuinigd. Ik constateer dat al die voorstellen (beperken basispakket, verhoging eigen risico, etc.) ten koste gaan van de kwaliteit van de zorg. En daarvan kan er maar één de dupe zijn, namelijk de patiënt.

Er is echter een manier om aanzienlijk op de kosten van de gezondheidszorg te besparen, zonder dat dit een negatieve invloed op de kwaliteit van de zorg heeft. Op dit moment bedraagt het totaal aan uitgaven aan geneesmiddelen bijna 5 miljard euro per jaar. Maar van alle voorgeschreven geneesmiddelen behoort slechts zo’n 57 procent tot de groep generieke geneesmiddelen, die aanzienlijk goedkoper zijn dan spécialités. En daar zit nu net de mogelijkheid om daadwerkelijk een kostenbesparing in de gezondheidszorg te realiseren.

Als huisartsen en medisch specialisten alleen al op het terrein van cholesterolverlagers en maagzuurremmers structureel op stofnaam zouden voorschrijven, kunnen de kosten van de geneesmiddelenvoorziening al omlaag met een bedrag tussen de 100 en 200 miljoen euro.

Om een echte doorbraak in generiek voorschrijven tot stand te brengen, maak ik graag gebruik van de uitdrukking ‘driemaal is scheepsrecht’. Halverwege de jaren negentig hebben huisartsen via het project Voorschrijven Op Stofnaam (VOS) voor de eerste keer het voortouw genomen om generiek te gaan voorschrijven. In een later stadium kwam daar het Elektronisch Voorschrijf Systeem in de huisartsenpraktijk nog eens bij. Nu nodig ik alle betrokken partijen uit om op korte termijn met de LHV om de tafel te gaan zitten, om afspraken te maken over een maximale inzet op voorschrijven en afleveren van generieke geneesmiddelen.

Natuurlijk kan een arts een spécialité voorschrijven als hij dat medisch noodzakelijk vindt. En de producenten van geneesmiddelen hebben recht op een goede beloning voor de ontwikkeling van geneesmiddelen. Zolang er een patent op het geneesmiddel rust, zal dat prijskaartje er ook aanhangen. Maar zodra er volwaardige generieke alternatieven zijn, zouden voorschrijvers uitsluitend deze moeten voorschrijven. Op deze wijze voorkomen we een onverantwoorde stijging van de kosten voor geneesmiddelen en een niet-wenselijke ingreep in de kwaliteit van de zorg.

En de patiënt? Die merkt nauwelijks iets van de omzetting op generieke geneesmiddelen. Een ander doosje, een andere pilvorm, maar dankzij goede voorlichting door artsen en apothekers weet de patiënt dat dit middel het meest geschikte en het meest betaalbare geneesmiddel is.

Steven van Eijck, voorzitter LHV