Chirurgisch materiaal
3 reactiesSinds kort werk ik als aios chirurgie in een groot perifeer ziekenhuis. Ik heb de chirurgische gastro-enterologiezaal onder mijn hoede en daar liggen gemiddeld 25 patiënten. Met pathologie variërend van appendicitis tot oesofaguscarcinoom en pancreascarcinomen, waarvoor oesofagusresecties dan wel whippleprocedures. Wij dragen om 8.00 uur over en daarna begin ik mijn visite. Om 13.00 uur moet ik op de ok zijn.
Ik heb de coassistent een week laten bijhouden waar ik mijn tijd aan spendeer op een dag. Gemiddeld per patiënt komen daar de volgende getallen uit:
- 1 minuut inlezen (waarom ligt deze patiënt hier, wat is zijn voorgeschiedenis en wat staat er in het ok-verslag);
- 3 minuten patiëntcontact (anamnese en lichamelijk onderzoek);
- 1 minuut alle medicatie van de patiënt doornemen en zo nodig aanpassen;
- 1 minuut laboratoriumuitslagen controleren en zo nodig nieuw onderzoek aanvragen;
- 1 minuut diagnostiek (CT-scans, x-thorax, inloopfoto’s en dergelijke bekijken);
- 2 minuten statusvoering (heel belangrijk, alles opschrijven);
- 3,5 minuut regelwerk (interne in consult, CT-scan, echo, duplex aanvragen of aanmelden voor ok of overleg met de baas).
Als dit alles soepel gaat, mijn pieper zwijgt en de verpleging mij niets vraagt, dan ben ik 12,5 minuut per patiënt kwijt. Keer 25 patiënten is 300 minuten ofwel 5 uur. Dat betekent dat ik als ik om 08.15 begin, ik om 13.15 klaar ben. Maar dat kan niet, want een kwartier geleden moest ik op de ok zijn. Ook heb ik nog geen ontslagbrieven geschreven en niet gegeten. Verder komen de verpleegkundigen in werkelijkheid om de 10 minuten met vragen.
Eigenlijk lukt dit alles mij dus niet, maar dat mag niemand weten. Laatst klaagde een collega van mij namelijk hierover en toen werd er tegen hem gezegd dat hij geen chirurgisch materiaal was. Ik wil dat wel zijn. Daarom skip ik het onderdeel medicatie, snauw ik tegen iedereen die mij lastigvalt, kort ik het patiëntencontact in tot 1 minuut en kruis ik zonder na te denken het labformulier aan. Dan kan ik lekker lunchen en op tijd opereren en ben ik wel chirurgisch materiaal.
Klik hier voor alle bijdragen in de rubriek Praktijkperikelen
P.L. Kubben, MD
, Maastricht
Met een grijns heb ik het sarcastisch geschreven stukje gelezen waarin een AIOS Chirurgie zijn/haar werkdruk beschrijft (MC 43-2010 pp 2275). Als AIOS Neurochirurgie ben ik niet onbekend met enige werkdruk, maar toch deel ik de beschrijving van mijn ...collega niet. De belangrijkste vraag welke voor mij onbeantwoord blijft, is of alle genoemde activiteiten daadwerkelijk in de ochtend afgerond moeten worden. Door een deel van de activiteiten te verschuiven naar later op de dag, al dan niet na "kantoortijden", kan er veel rust ontstaan in de planning. Het genoemde "snauwen" is in mijn ogen geen karaktertrek van het "chirurgisch materiaal van de toekomst". En onze generatie zal bepalen hoe dat "materiaal" eruit ziet! Ik kan alleen uit persoonlijk ervaring spreken als ik zeg liever om 19u fluitend naar buiten te lopen, dan om 18u vervuld van stress. Ik gun het mijn collega eveneens een toekomstbestendige balans te vinden, met behoud van zijn/haar aanwezige gevoel voor humor!
E.J.E. Hendriks
, UTRECHT
Ik ben bang dat dokter van der Spoel de column verkeerd begrepen heeft. Op mij kwam de column heel anders over. Deze aios stelt een heel verkeerde cultuur aan de kaak en mijns inziens (althans dat mag ik toch hopen) is het laatste gedeelte sarcastisc...h bedoeld. Ik hoop wel dat de co-assistent zich niet in realiteit een week met tijdschrijven heeft beziggehouden.
J.I. van der Spoel, intensivist
, ABCOUDE
Het komt mij voor dat de schrijver (schrijfster lijkt mij onwaarschijnlijk) prima geschikt is om een stereotype, ouderwetse maar gelukkig steeds minder voorkomende chirurg te worden: medicatie onbelangrijk vinden, onbeschoft zijn tegen patiënten en v...erpleging, en de coassistent misbruiken voor oneigenlijke taken ("Ik heb de coassistent een week laten bijhouden waar ik mijn tijd aan spendeer..."). Misschien eerst maar eens leren waar het om gaat in de geneeskunde, nl de patiënt, en dan leren efficiënt samen te werken met de verpleging, misschien dat het dan toch nog wat wordt... Gaarne ben ik bereid een ochtend mee te lopen om te adviseren hoe de visite ruim voor de lunch klaar kan zijn - maar dat zal wel niet kunnen want dan komt "de baas" te weten wie de auteur is van deze klaagzang, en dat is vast geen goede materiaaleigenschap.