De supervisor, 10 types – wie begeleidt jou?

In mijn vorige stuk besprak ik welke typen coassistenten ik ben tegengekomen. Ook de artsen die ons begeleiden mogen eraan geloven. Tien soorten sterk, hier zijn ze dan: de supervisors.

1. De superheld

Grootse verhalen over eigen assistententijd. Heeft ooit middels een tracheotomie met een Bic-pen iemands leven gered in de supermarkt. Tijdens onderwijsmomenten geen medisch-inhoudelijk verhaal maar vooral levenslessen. Vindt alles best, heeft humor maar is lichtelijk apart. Haalt ongevraagd een blikje fris of ijsje voor de coassistenten.

2. De heks (m/v)

Op het eerste oog niets mis mee. Heeft het gezellig met collega’s. Onverwachts een zeer diepgaande vraag betreffende zijn/haar vakgebied aan de coassistent. Tirade (inclusief stemverheffing, rood hoofd en rondvliegend speeksel) indien het juiste antwoord niet gegeven wordt. Of als de co een centimeter te veel naar links staat, stottert of de hematocrietwaarde van augustus 2014 van de patiënt niet kent. Wordt veelal angstvallig vermeden wegens de ‘coassistententamtam’ die al generaties standhoudt.

3. De hoge pief

Vrijwel onzichtbaar voor de coassistent. Weet niet wat een coassistent is of doet. Zit hoogstens één keer per maand bij de overdracht. Nergens van onder de indruk. Zoon/dochter studeert ook geneeskunde. Bijzonder aardig wanneer je toch een praatje met hem/haar weet te maken. Groet je dan tot het eind van je coschap in de gang.

4. De generaal

Kennis is macht. Stelt inhoudelijke vragen puur om te testen, niet om uitleg te geven. Bij juiste antwoorden wordt er doorgevraagd tot een fout antwoord gegeven wordt en daarmee bevestigd is dat de kennis van de coassistent inadequaat is. Doet uitspraken als: ‘Jij kunt maar beter geen *vul droombaan in* worden!’ Zeer tevreden met zichzelf.

5. De eeuwige student

Zeer sociaal, praat alleen maar over het corps ondanks de recent gepasseerde 60ste verjaardag. Is heel benieuwd naar waar de coassistent woont en waar hij/zij lid is. Kent de helft van zijn/haar patiënten uit zijn/haar jaarclub of lustrumcommissie. Adviseert de coassistent om lekker van het leven te genieten en zich vooral geen zorgen te maken over de vervolgopleiding.

6. De getraumatiseerde

Vond de coschappen hel op aarde. Behandelt de coassistent om die reden als porselein en laat zijn/haar hand niet los – tot in het toilet aan toe. Uitermate vriendelijke en zachte stem. Vraagt wat je geleerd hebt aan het eind van de dag en wenst je veel succes toe voor het vervolg.

7. De wat-voor-vlees-heb-ik-in-de-kuip?

Eerste meeloopdag verloopt vrij stroef. Is regelmatig onaangekondigd urenlang verdwenen. Bewaart afstand, praat nauwelijks tegen de coassistent met uitzondering van een kennisvraag tussendoor. Wanneer de vraag juist beantwoord is en het ijs daarmee breekt, blijkt het een gezelligheidsdier. Vanaf het eind van de eerste week is het meelopen erg plezierig. Bedankt je aan het eind voor je aanwezigheid en/of hulp.

8. De vroeger was alles beter

Op het eerste gezicht erg intimiderend. Vindt coassistenten lui. Moest vroeger veel harder werken dan de coassistenten van tegenwoordig. Heeft stiekem een vader-/moedercomplex en blijkt een-op-een zeer vriendelijk. Vult – ondanks tientallen herinneringen – KPB’s nooit in.

9. De eindbeoordelaar

Eerste contact is tijdens de eindbeoordeling. Praat meer over zichzelf dan over jou. Schrijft ondanks wekelijke coassistentenbesprekingen cryptische termen op. Kan geen specifieke verbeterpunten bedenken maar ‘er valt natuurlijk nog eindeloos veel te leren’. Is ook maar opgezadeld met de taak van het beoordelen, heeft niet per se kwade intenties.

En dan last best, mijn favoriet:

10. De zebra

Vraagt bij binnenkomst hoe het met je gaat. Maatschappelijk geëngageerd ten aanzien van de zorg zonder anderen erg te veroordelen. Laat af en toe iets over eigen partner/kinderen vallen. Zorgt voor een enorme leercurve bij de co door perfecte combinatie van vertrouwen, inschattingsvermogen en begeleiding. Plant zaadjes waar volgende generaties hun vruchten van zullen plukken. Zeer zeldzaam soort.

De grootste les hieruit: never judge a book by its cover. Gelukkig valt het (bijna) altijd mee.

De supervisor, wie begeleidt jou vandaag?