Gratis kopje koffie of thee

Column

In het kader van columns over recente gebeurtenissen in het nieuws, bij deze de onvermijdelijke column over het winterweer van februari. Begin februari stond heel Nederland in het teken van het winterweer, de eerste officiële koudegolf in de afgelopen 15 jaar. Afgezien van de vraag of de Elfstedentocht al dan niet door kon gaan, brengt dit soort weer ook altijd de zwakke punten in onze samenleving aan het licht.

Zo stond de afgelopen tijd de capaciteit van de Nederlandse Spoorwegen weer eens ter discussie en natuurlijk de hierbij behorende schuldvraag. Bij de reorganisatie van de Nederlandse Spoorwegen is onderscheid gemaakt tussen het commerciële gedeelte (de NS) en de overheidstaken (het huidige ProRail).

Deze verhouding staat bij iedere grote verstoring van het treinverkeer weer in het middelpunt van de belangstelling.

De verhouding tussen de NS en ProRail doet mij denken aan de verhouding tussen de opleider en de aios. Waar ProRail (de opleider) verantwoordelijk is voor het traject en de begaanbaarheid, dienen de NS (de aiossen) de materialen te verschaffen om succesvol de eindstreep te bereiken. Indien beide partijen goed op elkaar afgestemd zijn, kan het eindstation (de opleidingstitel) zonder al te veel problemen worden bereikt.

Waar de spoorwegen last hebben van sneeuw, kou, blaadjes op het spoor, wind, storm en warmte, kunnen aiossen problemen ondervinden van slechte communicatie op de afdeling, personeelstekort, ziekte of anderszins externe omstandigheden. Net zo min als het mogelijk is de weerelementen onder controle te krijgen, kunnen externe elementen die de opleiding van een aios beïnvloeden niet altijd gecontroleerd worden. Om deze problemen op een zo efficiënt mogelijke manier op te vangen is een aantal punten cruciaal: communicatie, samenwerking, feedback, zelfreflectie. Met het wijzen naar de ander, rijdt er nog steeds geen trein (op tijd) en zit er geen voortgang in de opleiding.

Goede samenwerking tussen aios en opleider
is curciaal

Bij de NS behoren de reizigers centraal te staan. Bij de opleiding van de aios, staat de (toekomstige) patiënt centraal. Op welke manier kunnen wij garanderen dat de specialisten die uiteindelijk naast ons ziekbed staan alle benodigde vaardigheden bezitten? Een goede communicatie en samenwerking tussen de aios en zijn opleider zijn hierbij van cruciaal belang.

Vlot de opleiding van de aios niet zoals verwacht? Door gebrekkige communicatie, samenwerking of zelfreflectie? Dan ligt hier zowel een rol voor de opleider als voor de aios om de opleiding weer (goed) op de rails te krijgen.

Maar ook hierin lijken sommige opleiders helaas op de NS die problemen voorzagen met de huidige vorst en de dienstregeling aanpasten om hun bonus veilig te stellen. Ook opleiders kunnen hun ‘bonus’ veilig stellen. Door aiossen maar te laten aanmodderen en te wachten tot het jaar voorbij is, zodat ze de opleiding kunnen beëindigen wegens ongeschiktheid. Als bonus kan er dan een nieuwe aios worden aangesteld, gefinancierd door het opleidingsfonds.

Voor de aios die de eindbestemming niet heeft behaald is er dan net als bij de NS ter verzachting van het leed, een gratis kopje koffie of thee.

Jacqueline de Planque, secretaris advies- en geschillencommissie KNMG

Reageren kan op: www.knmg.nl/columns.