Zorg draait om mensen, niet om papierwerk

Als oud-huisarts weet ik hoe frustrerend het is om kostbare tijd kwijt te zijn aan onzinnige administratie terwijl er patiënten zijn die op je rekenen. Onnodige administratieve lasten in de zorg zijn ons een doorn in het oog. Zorgverleners moeten hun tijd kunnen besteden aan patiëntenzorg, niet aan het invullen van formulieren zonder duidelijke noodzaak.

Wij spannen ons al jaren in om de administratieve lastendruk voor huisartsen te verlagen. Sinds in 2017 een wijziging in de Wet toetreding zorgaanbieders (Wtza) werd aangekondigd, verzetten we ons als LHV zich tegen de toename van administratieve lasten die de invoering van de wet met zich meebrengt. Dat doen we samen met andere verenigingen van zorgaanbieders in de eerste lijn, want behalve huis­artsen ervaren veel meer eerstelijnszorgaanbieders de gevolgen van de wet in de praktijk. Met zeven andere eerstelijnsorganisaties hebben wij de krachten gebundeld in de Eerstelijnscoalitie (ELC), waarin we samen onze bezwaren over de gevolgen van de invoering van de Wtza uiten richting de politiek.

De Wtza is in het leven geroepen om zorgfraude te voorkomen en om publiek geld te verantwoorden. Met die doelstelling is niets mis, maar gaandeweg is de wet steeds verder doorgeslagen. Er is geen oog meer voor verschillen in de zorg en er wordt geen onderscheid gemaakt tussen kleine en grote zorgaanbieders. Anders dan in een ziekenhuis is in de huisartsenpraktijk geen ondersteuning beschikbaar die ervoor zorgt dat je als zorgverlener voldoet aan de eisen uit de Wtza. Huisartsenzorg is kleinschalig en huis­artsen willen elke minuut die ze hebben aan patiëntenzorg kunnen besteden.

Tijdens het politiek café van de Eerste­lijns­­coalitie in februari met Tweede Kamer­­leden, zorgaanbieders en andere stake­holders, voelde ik de gedeelde ambitie om meer op basis van vertrouwen te handelen in plaats van steeds nieuwe afvinklijstjes te verzinnen.

De inspanningen van de ELC hebben succes. We zien de resultaten terug in politieke besluiten. Zo heeft minister Helder afgelopen jaar de pauzeknop ingedrukt voor de jaarverantwoordingsplicht en is er recent een lichter regime voor micro-aanbieders aangekondigd. Ook hebben we goede hoop dat de drempel voor het verplicht instellen van intern toezicht wordt verhoogd van 25 zorgverleners naar 50 zorgverleners. Als de minister inderdaad besluit de getalsgrens te verhogen naar 50 medewerkers, wordt een grote groep huisartsen gevrijwaard van deze last.

Resultaten als deze tonen voor mij de kracht van samenwerken in een coalitie. Het is mensenwerk, we doen dit samen met de professionals bij de eerstelijns­organisaties met kennis van zaken. Zij zoeken onderling de verbinding op met elkaar en richting de politiek. Public affairs-adviseur Margriet Niehof is zo’n verbinder bij de LHV. In een blog op de website van de LHV doet zij verslag van haar werk om belangrijke thema’s voor huisartsen onder de aandacht te brengen. In haar eerste blog schrijft ze over haar inzet voor de ELC, een aanrader om te lezen.

De beweging die we in gang hebben gezet geeft energie en motivatie. We zetten stappen richting een toekomst waarin de zorg draait om mensen en niet om controle. Dat vraagt om wederzijds vertrouwen. Ook om na een incident niet meteen groots meer controle en administratieve lasten in te voeren. Dat krijgen we alleen voor elkaar als we elkaar blijven opzoeken. Met de ELC hebben we elkaar gevonden in de samenwerking en samen met de politiek maken we die beweging. Zo zijn we ook blij met de Regiegroep Aanpak Regeldruk met speciaal gezanten Toosje Valkenburg en Stephan Valk.

Ten slotte wil ik hier (nog net demissionair) minister Helder enorm bedanken voor haar grote inzet voor de zorg in Nederland: voor de patiënten en voor ons, zorgverleners.