Weg van de medische wereld

Het zijn de avonden in het jaar waar ik erg naar uitkijk. Op die avonden heb ik het geluk om samen met dertig anderen een koor te vormen en op de gaafste podia in Nederland te staan.

Concertgebouwen, poppodia en dit jaar zelfs een festival: Clean Pete’s koor is er bij. Deze avonden vang ik een glimp op van het artiestenleven, iets waar ik vroeger nog weleens over heb gedroomd.

Hoewel het maar letters op een deur zijn, brengt de artiesteningang al een lach op mijn gezicht. Wanneer het eindakkoord klinkt en het publiek met het applaus de energie teruggeeft die je met z’n allen hebt gedeeld, voel je dat iedereen om je heen straalt. Dat ik tijdens deze optredens aan niets anders denk dan de muziek, is een bevrijdend gevoel. Even helemaal weg uit je dagelijkse leven. Geen háár op mijn hoofd maakt zich dan nog druk om een KKBP.

Geregeld maak ik nog een ommetje langs het conservatorium een paar straten van mijn huis vandaan. Dan blijf ik luisteren naar de hardwerkende studenten en vraag ik me af of dat leven ook niet iets voor mij was geweest. Wat als ik geen geneeskunde was gaan studeren? Ja, dan zou dit ook een optie zijn geweest, maar ik vind het leuk dat muziek voor mij nu puur een hobby blijft. Door deze concerten kan ik de strakke medische wereld afwisselen met de vrijheid van de muziek.

Dat je geneeskunde studeert, betekent niet dat het artsenleven het enige is wat bij je past. Gelukkig maar, anders was het leven wel erg eentonig. Of je nu coassistent of specialist bent, pak die oude hobby weer op en laat tijdgebrek geen excuus zijn. Begin met een halfuur per week. Dat moet wel lukken, toch?